Dulu aku slalu sakit perut, ingatkan tak serious, ingatkan angin biasa tapi da jadi luar biasa.faktor yang menyebabkan aku di serang gastrik ni sebab makanan pedas, makanan masam, ter lebih makan, terkurang makan, lambat makan dan ada lagi la yang berkaitan dengan tabiat makan aku.
Mula2 aku tak tau sakit yang aku alami tu gastrik. Memang teruk..sampai satu peringkat tu, aku terjaga dalam 2 pagi sebab sakit perut. Sakit sangat, bukan sakit nak buang air besar. Rasa macam nak mengelupur ja kat atas katil. Rasa nak muntah, tapi tak ada apa yang keluar angin saja. Sakit kat belakang sampai ke leher. Pergi hospital, kena cucuk kat bontot..rasa sakit tu hilang sikit2 dalam masa 2 hari baru baik. Ubat-ubatan yang dah biasa bagi mangsa gastrik ni biasa la, ubat angin, sakit perut..ubat aku bawak kehulu kehilir, ke mana saja. Sebab kalau tersalah makan sikit ja, mmg aku akan merana kat atas katil. sekarang ni aku dah alert. Kalau rasa kat perut lain macam ja, cepat2 makan ubat. Sekurang-kurangnya boleh la berjalan ke, buat kerja ke..tapi kalau makan ubat..jangan harap nak berjalan, baring pun menyiksakan..selalu jugalah aku MC sebab si gastrik ni.
Wednesday, June 15, 2011
Malas
Tajuk arini, MALAS.
Penyakit ni rasanya smua orang ada. Tak kira la malas dari segi apa tapi akan rasa la malas nyer...ha.. Kisah org yang malas dan menyusahkan orgn lain mmg tak best. Kisahnya ialah anak2 muda+org tua pun ada gak skit kot. Malas bekerja, malas nak keluatkan peluh, malas nak pakai kudrat yang tuhan bagi. Tapi nak duit. Kalau bole nak duit segera, tak yah berpeluh2 tertonggang tertungging wat keja..tiap2 hari duit masyuk...
Al kisahnya, kalu dia dah mmg kaya, kapal di laut gudang di darat..tak nyusahkan org takpe. Lantak la dia nak goyang kaki pun. Ini...dah la miskin. Kalau tak miskin pun, harapkan duit mak bapak bagi, harapkan duit bantuan org bagi je...yang dia tau, lepak kat kdai makan, lepak kat tepi jalan, mengganggu ketenteraman org lain..
Aku hairan, sesetengah org2 yang mintak sedekah tu pakaian cantik dan baru lagi. Gaya berjalan pun bukan macam org sakit, bertenaga dan sihat. Tapi masih lagi nak mintak duit org. Apa salahnya kalau usaha sendiri. Buat kuih jual ke, jual surat khabar ke, cuci kereta ke..Sekurang-kurangnya bekrja mencari duit sendiri, halal plak tu. Bukan dengan cara mintak kat orang lain yang juga bekerja nak idup. Lain la yang mmg susah gila merempat kat bawah jambatan tu, sah le mmg fakir miskin betul.
Kekadang rasa malu kat bangsa lain (cina/india). Diorang ni bole plak bkak kdai cuci kereta. Bukan kedai besar pun, ada yang wat kat lorong2 belakang kdai makan, belakang kedai kereta. Letak kerusi buruk 2,3 bijik. Tu pun ramai orang, beratur kereta tunggu giliran. Yang tadak budjet tu, bawak sabun&baldi ngan basikal ja. Sapa nak cuci kereta panggil dia.
Buat kerja2 jahat tau pulak, tak rasa malu pun. Tapi nak buat kerja yang halal malu..memilih..MALAS! Pelajaran tak tinggi tak pe, bukan ukurannya kalau nak cari rezeki halal. Ada kudrat, cukup sifat anggota badan tak cacat..smua boleh. Org cacat pun tau buat kerja, inikan pulak yang cukup sifat...bangsa lain plak yang datang cari rezeki, warganegaranya plak yang duduk merempat, tak mau kerja. Apa nak jadi?
Penyakit ni rasanya smua orang ada. Tak kira la malas dari segi apa tapi akan rasa la malas nyer...ha.. Kisah org yang malas dan menyusahkan orgn lain mmg tak best. Kisahnya ialah anak2 muda+org tua pun ada gak skit kot. Malas bekerja, malas nak keluatkan peluh, malas nak pakai kudrat yang tuhan bagi. Tapi nak duit. Kalau bole nak duit segera, tak yah berpeluh2 tertonggang tertungging wat keja..tiap2 hari duit masyuk...
Al kisahnya, kalu dia dah mmg kaya, kapal di laut gudang di darat..tak nyusahkan org takpe. Lantak la dia nak goyang kaki pun. Ini...dah la miskin. Kalau tak miskin pun, harapkan duit mak bapak bagi, harapkan duit bantuan org bagi je...yang dia tau, lepak kat kdai makan, lepak kat tepi jalan, mengganggu ketenteraman org lain..
Aku hairan, sesetengah org2 yang mintak sedekah tu pakaian cantik dan baru lagi. Gaya berjalan pun bukan macam org sakit, bertenaga dan sihat. Tapi masih lagi nak mintak duit org. Apa salahnya kalau usaha sendiri. Buat kuih jual ke, jual surat khabar ke, cuci kereta ke..Sekurang-kurangnya bekrja mencari duit sendiri, halal plak tu. Bukan dengan cara mintak kat orang lain yang juga bekerja nak idup. Lain la yang mmg susah gila merempat kat bawah jambatan tu, sah le mmg fakir miskin betul.
Kekadang rasa malu kat bangsa lain (cina/india). Diorang ni bole plak bkak kdai cuci kereta. Bukan kedai besar pun, ada yang wat kat lorong2 belakang kdai makan, belakang kedai kereta. Letak kerusi buruk 2,3 bijik. Tu pun ramai orang, beratur kereta tunggu giliran. Yang tadak budjet tu, bawak sabun&baldi ngan basikal ja. Sapa nak cuci kereta panggil dia.
Buat kerja2 jahat tau pulak, tak rasa malu pun. Tapi nak buat kerja yang halal malu..memilih..MALAS! Pelajaran tak tinggi tak pe, bukan ukurannya kalau nak cari rezeki halal. Ada kudrat, cukup sifat anggota badan tak cacat..smua boleh. Org cacat pun tau buat kerja, inikan pulak yang cukup sifat...bangsa lain plak yang datang cari rezeki, warganegaranya plak yang duduk merempat, tak mau kerja. Apa nak jadi?
Saturday, June 11, 2011
Pendiam
Haha..ni luahan hati aku yg ke 2 ntuk hari ni. Blog ni kira macam diari aku la, tapi open diary, not private. Al kisah pasal pendiam. Aku ni tak tau la kategori mana..sikit pendiam kot. Dengan org2 yg aku tak kenal la. Kalau ngan kenkawan, bukan pendiam lagi da..bole tahan pembising hehe. Aku pendiam dengan: org yg aku tak suka, org baru kenal, org tak kenal, bukan kawan aku dan kalu tadak tajuk nk dibual kan..so aku diam la. Tapi, kalu ada yg bertanya soklan..aku jawab. Idak le..awak diam jugek... Tersebut kisah, ada org yg aku knal rapat sangat. Aku namakan dia 'M'. Dia punya pendiamnye..sampai org tanya soklan pun tak di jawab, kalau jawab pun dengan expresi muka digeleng ke..diangguk ke...tu ja. Kenkadang aku terfikir, apa yg ada dlm kepala diorang ni? Apa yg diorang tgh fikir? Sebab kekadang, diorang dok diam terus. Tak jawab pun soklan yg ditanya, mcm angin lalu je kot. Aku, masa 1st time knal ngan 'M' ni..rasa sakit ati gak. Slalu la sakit ati. Kenkadang aku mcm bercakap ngan angin ja..tadak respon. Lama kelamaan aku jadi lali..sbab itu adalah sifat dia. Nak marah, nak sakit ati pun buat penat aku ja. Dia tetap mcm tu. Pernah la dulu, aku tak tahan sangat aku tanya dia "ada penyakit ke?"...macam dia ada dunia lain. Dia plak tanya aku balik, "knape?"..hahaha tapi dia ok. Dia tak campur hal org, tak kacau org..dia dengan hidup dia sendiri. And..dia is my lovely partner...
Kedekut haji bakhil
Kat dunia ni ramai org kedekut. Orang cakap, geng2 yg mcm ni cepat kaya..pasaipa cepat kaya? Sebab..dia simpan barang dia (makanan ke, duit ke, apa2 ja yg dia ada)dia pakai barang org lain.. Bagi aku, kedekut ada 2 jenis. Pertama, org yg tak suka kongsi barang2 dengan org lain. Maknanya dia beli barang dan simpan untuk kegunaan dia sorang ja. Barang org lain dia tak usik...itu lantak dia la kan. Dia tak usik org. Orng mcm ni, kira ok la, tak nyusahkan org lain. Yg kedua ni geng yg simpan barang sendri, pakai barang org lain. Ni mmg spesis kedekut nak mampos. Kalau barang dia, simpan dalam bilik. Pakai setahun pun tak abis, sebab apa? Sebab asyik pau org lain punya ja :p aku mmg ada pengalaman dgn org yg mcm ni huh...sakit gak ati. Ini la spesis yg cepat kaya. Ada 2 ,3 kali la terjumpa dgn spesis ni. Tapi yg paling ketara ialah SKARANG!! Cerita bermula...jeng jeng jeng... Lpas kawin, menumpang rumah in law sbab rumah tak siap lagi. Nak ceriterakan, umah in law ni mmg besar. Ada 7 bilik tidur+ 9 toilet. Sungguh..mmg tak tipu. So,smua org ada bilik dan toilet memasing. Bukan aku sorang ja yg menumpang, abg ipar aku n isteri+baby dia pun ada. Rumah tu besar, so tak terasa ada ramai orang pun. Kecuali waktu makan, sbab kitorang berkumpul, makan bersama2. The one n only yg aku rasa n terasa spesis haji bakhil ni ialah isteri abg ipar aku tu aka biras aku. Bukan aku je yg terasa dia spesis tu, org gaji indon kat umah tu pun tau. Aku namakn si hajjah bakhil ni 'A'. Aku terasa bila dia beli apa2 makanan pun, nasik lemak ke, buah betik ke, apa2 je la..dia akan bawak masuk bilik. Makan kat dalam bilik. Bayangkan, beli buah betik, kopek pastu makan dlm bilik. Maid kat umah tu kemas bilik dia jumpa kulit betik. Beli breakfast, masuk bilik makan. Buang bekat polisterin tu je kat dapur. Kalau makan ramai2 kat dapur, aku tgk dia bantai mcm tak makan satu hari. Apa2 makanan kat dapur yg ada, dia bantai makan jgak. Itu yg aku nyampah tu. Aku, kalau bli apa2 makanan smua letak kat dapur untuk smua. Bukan aku sorang la, smua org kat umah tu pun mcm tu kecuali dia je yg berkira gila. Bukan setakat makanan ja, barang2 lain pun sama. Sabun untuk basuh baju pun dia berkira. Bayangkan la, dia simpan sabun kat bilik. Time nak basuh baru keluarkan. Dah abis basuh, bawak masuk bilik semula. Tapi, bila dah abis...pakai yg ada kat umah tu. Aku pun pakai gak sabun dynamo tu, baju basuh pakai sabun tu. Setiap bulan, brg2 umah mmg in law beli. Kami yg menumpang ni bagi duit setiap bulan. So, maknanya kongsi la apa yg ada. Ini tak..hish.. Itu bab barang, ada lagi. Bukan stakat bakhil malah berkira plak tu. Contoh la, kalu ada baju smua org kat ampai tu..dia akan angkat baju dia ngan laki dia dia ja. Baju org lain dia biar ja..tapi, kalau ada saudara yg bertandang kat umah tu..mula la dia wat rajin. Siap tlg sidaikan baju mak mertua lagi, heemm...macam2. Muka mmg sweet la, ckp pun lemah lembut...konon! Sebab aku terpaksa menumpang so, aku tak le wat apa2. Stakat tengok ja permainan dia. Nak mengadu kat siapa? Tak kan aku nak ngadu kat suami yg kakak ipar dia hajjah bakhil...gila! Terpaksa la ngadu kat blog ni. Sampai kekadang dia masak, aku tak terasa nak makan makanan tu, walaupun dia masak banyak. Hehe..aku rasa la kan, kalau la peti ais n dapur gas bole d bawak masuk bilik...da lama da dia angkut tu. Aku bukan la kebulur nak makan or pakai apa yg dia beli, aku pun ada duit bole bli sndri. Tapi agak2 la..beli nasik lemak 2 bungkus je untuk dia n laki dia. Dalam umah tu ada 8 orang manusia lagi. Memang dasar haji ops..hajjah bakhil. Makanan yg orang lain bli, tau plak nak makan....barang2 org lain punya tau plak nak pakai...macam2 da. Hem, aku dapat luah kat sini ja la......
1st timer...:)
Pertama kali nak mencuba2 menulis..kenapa...? Sbab terasa macam serabut kepala ni penuh dengan pelbagai perasaan yg tak dapat di luahkan pada manusia. Ada juga kekadang terluah, terkeluar dari mulut berlandaskan kata hati yang akan menyebabkan seseorang terasa. "terlajak perahu boleh diundur, terlajak kata..." eemmm...sendri mau ingat :)kenapa la hati ni ada ja perasaan tak suka, nyampah, sakit, keliru, benci....dan banyak lagi la. Yg negatif paling berbahaya tu.
Subscribe to:
Posts (Atom)